Doku Mühendisliği” kavramı ilk olarak 1993 yılında Langer ve Vacanti tarafından bir iskele ile veya iskele olmadan hücre transplantasyonu ile yeni doku ve organların oluşturulması süreci için kullanılmıştır. Biyomalzemeler, insan vücudundaki canlı dokuların işlevlerini yerine getirmek ya da desteklemek amacıyla kullanılan doğal ya da sentetik malzemeler olup, sürekli olarak veya belli aralıklarla vücut akışkanlarıyla (örneğin kan) temas ederler. İnsanların dokularında olan kayıpların (kaza, hastalık, doğumdan, yaşlanma, vb) karşılanması için biyomalzemeler önem taşımaktadır. Üç boyutlu biyomalzeme yapı iskeleleri, hücrelerin bağlanma substratı olarak hizmet etmektedirler. İskelelerin mimari yapısıyla, kimyasal ve biyolojik özelliklerinin, hücre canlılığının korunmasında, morfogenezinde ve hücresel işlevlerin temin edilmesinde önemi büyüktür. Bu yapılar, vücudun belirli bir bölgesine hücrelerin naklinde bir aktarım aracı olarak tasarlanmakta, ayrıca inşa edilen yeni dokuların, yeterli düzeyde mekanik bütünlüğe ulaşana kadar geçecek süre içerisinde in vivo mekanik etkilere dayanmasını sağlamaktadırlar. Doku mühendisliği, hücre ve biyomalzeme kullanılarak biyoteknolojik ve klinik tıp yöntemleri ile hasarlı olan dokuların tedavisini amaçlayan gelişmekte olan bir alandır. Doku mühendisliğinin temel hedefleri, hasarlı dokuların tedavisi ve yenilenmesi için yöntemler sağlamak ve hastalık araştırmaları için doku benzeri modeller oluşturmaktır. Böylece, yapay dokular kullanarak rejeneratif tıpta bilim insanlarının hasarlı dokuların onarılmasının arkasındaki mekanizmaları derinlemesine araştırmasına olanak sağlar. Kaybedilmiş veya hasarlı dokuların işlevlerini yerine getiren, sürdürülebilir kılan ve yeniden modellemeyi hedefleyen disiplinler arası bir uygulama alanı olan doku mühendisliğinin üç temel unsuru şöyle sıralanabilir:

Genel tanımıyla doku mühendisliği, mühendislik ve yaşam bilimleri prensiplerini kullanarak, doku ve organların fonksiyonlarını yerine getirmek, destek olmak ya da tamamen yerini almak üzere tasarlanan biyolojik sistemler geliştiren; malzeme bilimi araştırmacılarının tıp, biyoloji, kimya, fizik ve doku mühendisliği alanları ile iş birliği yaptığı disiplinler arası bir araştırma alanıdır. Biyomalzeme bilimi, tıp, biyoloji, kimya, doku mühendisliği ve malzeme bilimi unsurlarını kapsar. Yara iyileşmesi, kıkırdak doku hasarlarının tedavisi, yanıklar, kronik yaralar (ülser), plastik ve estetik ameliyatlar, ağız mukozasındaki hasarlar, kemik kırıkları, çene kemiği ameliyatları, osteoporoz, kemik tümörleri ve diş eti ameliyatları gibi pek çok dokuda kullanılmak üzere geliştirilmekte olan kollajen, hyaluronik asit, çeşitli biyobozunur sentetik polimerler ile polimer, seramik veya bunların birleşimi kompozit biyomalzemelerle yapılmakta olan çalışmaları içermektedir.


https://steemit.com/turkcebilim/@doctorbishop/doku-muehendisligi
 

http://alibarutcu.com/wp-content/uploads/2017/10/DOKU-MUHENDISLIGI.pdf

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4131759/



AKADEMİK YAYINLAR